بعد هفت سال رفتم کتابخونه ای ک اواخر دبیرستان تقریبا دو سه سالی توش زندگی کردم! بس ک ۷ صبح پا میشدم میرفتم تا غروب ک تعطیلش میکردن
ولی چقدر خلوت بود! چرا بچه ها نمیان درس بخونن دیگه؟! البته فصل امتحانام گذشته شاید واسه اونه
پس چرا من فقط سه روز بعد از امتحان نهایی اخر شروع کردم ب فاز جدی کنکور از صب تا شب تو کتابخونه
دلم تنگ شد واسه اون روزا! اونوقتا ارزش وقتمو بیشتر میدونستم انگار.چقدر برنامه ریزی. روزی ک موفق میشدم ۱۳ ساعت از ۲۴ ساعت روزمو درس بخونم حس کولاک بهم دست میداد.چقدر آرزوم بود برم کتابای غیر درسی بگیرم از کتابخونه و بخونم اما همش نهیب میزدم ک الان وقتش نیس.بچسب ب درست
زمان استراحت میرفتم مجله های جدیدی ک گذاشته بودن رو میخوندم.چقدر کیف میداد
اخ ک چ روزایی رو با شعرای فاضل نظری سر کردم. تفریحم این بود ک بین تایم درسای مختلف از جام پاشم برم یه میز دیگه جدید ترین کتابشو هی بخونم.
چقدر سعی میکردم با بقیه ارتباط نگیرم ک مبادا وقتای استراحت هی بیان حرف بزنن و وقت درس خوندنمو بگیرن!
چقدر از دیدن همکلاسی ابتداییم در عین خوشحالی ناراحت شدم برای این موضوع.
روزایی ک ی پایه درس خون پیدا میکردم و باهم میخوندیم.چقدر براش فیزیک توضیح میدادم
چقدرررررر عاشق زیست بودم و دفتر خلاصه عزیزم
چقدر خوندن عربی برام سخت بود
چ روزایی گذشت.چقدر هدف و انگیزه داشتم
چرا الان مثل اونوقتا نیستم؟!
از کارهای جدیدم ک بوی اون روزا میده بشدت راضیم
+ وقتی تمام عمرت ۷ صبح مدرسه و دانشگا بودی (علارقم میلت ب خواب صبح) خیلی معتاد وار ب خودت میای و میبینی عه! پاشدی رفتی ۴ روز در هفته تایم کله سحر رو برای کلاسای مورد نظرت انتخاب کردی!
.+ هیچوقت نتونستم درک کنم کسی ک درس براش مهم نبود. کسی ک کنکور داشت ولی عین خیالش نبود. کسی ک دنیاش رو فقط تو خونه میدید.تو این ک صرفا ی زن خانه دار و مادر باشه.
من توی اون سن میخواستم دنیارو فتح کنم. سقف ارزو هام عرش خدا بود.
چرا الان دیگه اونجوری نیستم؟ :/
باید بشم همون ک بودم حتا بهتر. چون من الان ب قسمتی از اهدافم رسیدم.هرچند جزئی
+ دیوونه یعنی من! ک هفته پیش ک دیدم بچه ها دارن مشق مینویسن و درس میخونن اشکم داشت درمیومد. من دلم میخواد درس داشته باشم! انگار ب اینم معتاد شدم
نمیدونم کی ولی طی همین ۶ ۷ ماه آینده احتمالا خوندن برای تخصص رو شروع کنم.
درباره این سایت